domingo, 27 de julio de 2008

BARÓN ROJO


There's a land, a glorius land,
It's right here on Earth.
Understand what you can from the land,
Your life is it's worth.
Woah-oh, woah-oh, woah-oh-oh.
Woah-oh, woah-oh, woah-oh-oh.
Woah-oh, woah-oh, woah-oh-oh


.

OTRA COMO TU


No puede haber
dónde la encontraría
otra mujer
igual que tú
no puede haber
desgracia semejante
otra mujer
igual que tú
con iguales emociones
con las expresiones
que en otra sonrisa no vería yo
con esa mirada atenta
a mi indiferencia
cuando me salia de la situación
con la misma fantasía
la capacidad
de aguantar el ritmo despiadado
de mi mal humor
otra no puede haber
si no existe me la inventaré
parece claro que
aún estoy enamorado de ti
es la cosa mas
evidente
y me faltan cada noche
todas tus manías
aunque mas enormes
eran si las mías
y me faltan mis miradas
porque sé que estan allí
donde yo las puse apasionadas
justo sobre ti
parece claro
otra no puede haber
si no existe me la inventaré
parece claro que
aún estoy envenenado de ti
es la cosa mas
preocupante
evidentemente preocupante
no, otra mujer...
no creo

miércoles, 23 de julio de 2008

' ME MUERO POR CONOCERTE '


Me muero por suplicarte,que no te vayas mi vida
Me muero por escucharte, decir las cosas que nunca digas, mas
más me callo y te marchas, mantengo la esperanza
de ser capaz algún dia
de no esconder las heridas que me duelen al pensar,
que te voy queriendo cada dia un poco más
¿cuanto tiempo vamos a esperar?
Me muero por abrazarte,
y que me abraces tan fuerte,
me muero por divertirte y que me beses cuando despierte,
acomodado en tu pecho, hasta que el sol aparezca,
me voy perdiendo en tu aroma,
me voy perdiendo en tus labios que se acercan susurrando,
palabras que llegan a este pobre corazón,
voy sintiendo el fuego en mi interior.

Me muero por conocerte, saber que es lo que piensas,
abrir todas tus puertas,
y vencer esas tormetas que nos quieran abatir,
centrar en tus ojos mi mirada, cantar contigo al alba,
besarnos hasta desgastarnos nuestros labios
y ver en tu rostro cada dia crecer esa semilla,
crear, soñar, dejar todo surgir, aparcando el miedo a sufrir.

Me muero por explicarte, lo que pasa por mi mente,
me muero por entregarte y seguir siendo capaz de sorprenderte,
sentir cada dia, ese flechazo al verte,
qué más dará lo que digan,
que más dará lo que piensen, si estoy loca es cosa mia,
y ahora vuelvo a mirar el mundo a mi favor,
vuelvo a ver brillar la luz del sol.

Me muero por conocerte, saber que es lo que piensas,
abrir todas tus puertas y vencer esas tormentas que nos quieran abatir,
centrar en tus ojos mi mirada, cantar contigo al alba,
besarnos hasta desgastarnos nuestros labios,
y ver en tus rostro cada dia crecer esa semilla,
crear, soñar, dejar todo surgir, aparcando el miedo a sufrir.(BIS)
Fuente: musica.com

Alex Ubago

it must be love


I never thought I'd miss youHalf as much as I doAnd I never thought I'd feel this wayThe way I feelAbout youAs soon as I wake upEvery night, every dayI know that it's you I needTo take the blues awayIt must be love, love, loveIt must be love, love, loveNothing more, nothing lessLove is the bestHow can it be that we canSay so much without words?Bless you and bless meBless the beesAnd the birdsI've got to be near youEvery night, every dayI couldn't be happyAny other wayIt must be love, love, loveIt must be love, love, loveNothing more, nothing lessLove is the bestAs soon as I wake upEvery night, every dayI know that it's you I needTo take the blues awayIt must be love, love, loveIt must be love, love, loveNothing more, nothing lessLove is the bestIt must be love, love, love

lunes, 21 de julio de 2008

Rueda. Verdejo 100%.


Año 2007. Servir a 7º



Premios: Bacchus de oro 2008


Vinificación:

Maceración pelicular de la uva a baja temperatura.
Fermentación controlada 18º C

Nota de cata:

Color amarillo verdoso muy intenso. Notas de frutas tropicales se combinan con aromas de manzana verde y heno recien cortado. En boca es fresco, muy afrutado y graso con un final muy largo y envolvente.

Recomendado para: Mariscos y pescados


sábado, 19 de julio de 2008

Per Sant Joan


Un vespre quan l'estiu obria els ulls
per aquells carrers on tu i jo ens hem fet grans,
on vam aprendre a córrer,
damunt un pam de sorra
s'alçava una foguera per Sant Joan.

Llavors un tros de fusta era un tresor
i amb una taula vella ja érem rics.
Pels carrers i les places
anàvem de casa en casa
per fer-ho cremar tot aquella nit
de Sant Joan.

Érem quatre trinxeraires.
No en sabíem gaire
de les llàgrimes que fan que volti el món.
Anàvem entrant a la vida.
Mai una mentida,
no ens calia i res no ens robava el son...

Aquelles nits de Sant Joan...

Els anys m'han allunyat del meu carrer
i s'han perdut aquells companys de jocs.
El bo i el que fa nosa
com si qualsevol cosa.
Sembla que tot s'hagués cremat al foc
de Sant Joan.

I ara, aquesta vesprada
una altra vegada
veig els "nanos" collint llenya per carrer.
Corren.
Com jo abans corria.
Els crido i em miren
com si fos un cuc estrany i passatger.

Aquesta nit de Sant Joan...

Doneu-me un tros de fusta per cremar
o la prendré d'on pugui, com ahir,
com si no n'hi hagués d'altra
jo he sigut com vosaltres:
no vull sentir-me vell aquesta nit.

Que un tros de fusta torni a ser un tresor.
Que amb una taula vella sigui ric.
Pels carrers i les places
aniré de casa en casa
per fer-ho cremar tot aquesta nit
de Sant Joan.


Joan Manuel Serrat